ورزش همگانی محلی برای واماندگان و جاماندگان وزارت ورزش، جای خالی متخصصان کارآمد در یک حوزه تخصصی - وبلاگ خرید اینترنتی

به گزارش وبلاگ خرید اینترنتی، ورزش همگانی ایران در چند دهه گذشته جهت را اشتباه طی نموده است و اهداف خود را در هیاهوی ورزش قهرمانی و سیاست زدگی گم نموده است.

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری وبلاگ خرید اینترنتی، ایران کشوری است که نزدیک به 80 میلیون جمعیت دارد و طبق آمارهای سازمان بهداشت دنیای، کم تحرکی عامل مرگ بیش از 9/1 میلیون نفر در دنیا در هر سال است و در سال 2000 بی تحرکی و زندگی غیر فعال هشتمین عامل مرگ و میر در دنیا براساس آمارهای سازمان بهداشت دنیای بوده است، از این رو کشورهای توسعه یافته سرمایه گذاری های کلانی در حوزه ورزش همگانی داشته اند تا هزینه های درمانی خود را کاهش دهند.

به عنوان مثال در کشور استرالیا، ورزش بخش مهمی از فرهنگ مردم است و اصلی ترین شعار این کشور استرالیایی فعال است و همه سعی در تحقق این شعار دارند. دولت برای توسعه ورزش استرالیا سیاست های عمومی و راهبردهای مختلفی را طراحی نموده است که بدین طریق هزینه های درمان خود را بسیار کاهش داده است.

کشور ژاپن با جمعیتی بیش از 127 میلیون نفر ساختار منسجمی در ورزش همگانی دارد. دولت ژاپن به منظور نهادینه کردن ورزش در تمام طول عمر اقدامات مهم و مؤثری انجام داده است. کشور کانادا هم در سال 2010 ، 7.5 میلیون کانادایی بالای 15 سال به طور منظم ورزش می نمایند.

وزارت ورزش و جوانان ایران در جدیدترین آمار خود اعلام نموده که بیش از 51 درصد مردم ورزش می نمایند که معین نیست بر چه اساسی این آمارها اعلام می شود. بر اساس تحقیقات انجام شده تنها 5 درصد از مردم ایران ورزش می نمایند. نقد بسیار جدی که به وزارت ورزش و جوانان به عنوان متولی اصلی ورزش کشور وارد است این است که در ارائه آمار و ارقام شفاف نیست و مدیریت در این حوزه طی سال های گذشته به صورت تخصصی نبوده و بر خلاف سیاست های اصلی نظام توجه کافی به این حوزه صورت نگرفته است .

واقعیت این است که ورزش همگانی ایران در چند دهه گذشته راستا را اشتباه طی نموده است و اهداف خود را در هیاهوی ورزش قهرمانی و سیاست زدگی گم نموده است. به جای این که بر اهداف ورزش همگانی همانند کشورهای پیشرفته که شامل ایجاد نشاط در جامعه، حس تعامل و همکاری و مشارکت پذیری به تمامی اقشار باشد، تمرکز کند بر مواردی همچون آمارهای نادرست از شرایط ورزش همگانی در کشور و به دادن پراید و دوچرخه اکتفا نموده است.

قطعاً پاشنه آشیل این مسائل به مدیریت این حوزه باز می شود؛ زمانی که شخص اول ورزش کشور بیشتر وقت خود را به رشته فوتبال، تیم های سرخابی و جلسات کانون مربیان فوتبال اختصاص می دهد، نباید انتظاری بیش از این هم داشت. زمانی که بیش از شش ماه پس از رفتن شعبانی بهار از صدور ابلاغ سرپرستی برای معاونت مربوطه امتناع می نماید و از افراد غیر متخصص در ادارات کل این معاونت استفاده می شود، نباید بیش از این توقع داشت که ورزش همگانی در ایران با استاندارد های بین المللی و سازمان بهداشت دنیای فاصله زیادی پیدا نکند.

انتخابات فدراسیون همگانی در حالی برگزار گردید که با حاشیه های بسیاری همراه بود؛ از دستورالعمل انتخابات این فدراسیون از سوی وزارت ورزش گرفته تا نحوه انتخاب سرپرستان، ثبت نام نامزدها و اعتراض های بسیار زیاد نامزدهای ریاست فدراسیون که در نهایت افشین مولایی مدیرکل مورد وثوق معاونت مربوطه به نوعی انتخاب و یا بهتر است بگوییم انتصاب گشت.

نکته قابل توجه در مدیریت این حوزه عدم استفاده از افراد متخصص و وجود برنامه معین و ویژه در این حوزه است که طی سالیان گذشته تا به امروز بر خلاف برنامه های که وزرا جهت رأی اعتماد خود در مجلس ارائه می نمایند، حوزه ورزش همگانی کاملاً در وزارت ورزش و کلان دولت مهجور است و این معاونت بیشتر محلی برای واماندگان و جاماندگان وزارت ورزش بوده است. وقتی به نحوه انتخاب مدیران این حوزه طی دولت تدبیر و امید نگاه می کنیم شاهد حضور افرادی بوده ایم که یا از سایر مسئولیت ها کنار گذاشته شده بودند و یا به اجبار به این حوزه تحمیل شدند.

شعبانی بهار و احمدی هر دو از دانشگاه های ابن سینا و جهاد دانشگاهی به این معاونت راه یافتند که هیچ گونه سابقه اجرایی معینی در این حوزه نداشتند. عبدالحمید احمدی پس از ادغام معاونت توسعه ورزش همگانی و معاونت فرهنگی و آموزشی پس از حدود 8 ماه بلاتکلیفی در این پست از سوی وزیر به کارگیری شد و طی این سال ها افراد مختلفی در دو دفتر ورزش همگانی و ورزش روستایی و عشایری مشغول به کار شدند.

پس از رفتن محمود صیدانلو به فدراسیون اتومبیلرانی، محمدرضا اسد از نزدیکان وزیر وقت از دانشگاه پیغام نور به عنوان مدیر کل ورزش همگانی انتخاب شد که در این مدت، دفتر آموزش بیشتر شاهد چاپ کتاب بود و بعد از او عباسعلی اکبری از کارشناسان حوزه ورزش همگانی حدود یک سال در این حوزه فعالیت کرد و بعد از او هم آقای مولایی که پس از حذف دفتر آموزش در چارت اداری وزارت ورزش به لحاظ نزدیکی با معاونت مربوطه داشت به یک باره به عنوان مدیرکل دفتر ورزش همگانی منصوب شد. در حوزه ورزش روستایی پس از بازنشستگی آقای پارسا که از مدیران باسابقه این معاونت بود، آقای حجتی به این دفتر راه پیدا کرد. او از دفتر مشارکت های اجتماعی حوزه جوانان کنار گذاشته شده بود و هیچ تخصص و تجربه ای در حوزه ورزش نداشت، به جهت ارتباطات سیاسی به این حوزه تحمیل شد.

آنالیز نحوه انتخاب مدیران این حوزه به خوبی نکته قابل تأملی را نشان می دهد و آن هم حضور مدیران بی تجربه و کم تخصص در این معاونت است که همواره خلوتگاهی برای مدیران جامانده دولت و وزیر است. حال باید دید پس از رفتن مولایی از دفتر توسعه ورزش همگانی چه فرد جامانده دیگری از قطار وزارت ورزش در این پست به کار گرفته خواهد شد؟ آیا وقت آن نرسیده است که به این حوزه به صورت تخصصی نگاه شود و شاهد حضور افراد متخصص و با تجربه در این حوزه باشیم که برنامه و الگوی معینی را برای ورزش و جامعه ارائه نمایند؟

4057/پ