استراتژی کووید صفر؛ آسیب پذیری چین در برابر سونامی اومیکرون - وبلاگ خرید اینترنتی

به گزارش وبلاگ خرید اینترنتی، یانژونگ هوانگ؛ کارشناس ارشد بهداشت جهانی در شورای روابط خارجی امریکا. او استاد و مدیر مطالعات بهداشت جهانی در دانشکده دیپلماسی و روابط بین الملل دانشگاه سیتون هال در نیوجرسی است جایی که اولین تمرکز دانشگاهی را در میان دانشکده های حرفه ای امور بین الملل امریکا در خصوص جنبه های امنیتی و سیاست خارجی مسائل بهداشتی ایجاد کرد.

در اواسط ماه نوامبر 2021 میلادی، تقریبا زمانی که اومیکرون برای نخستین بار در آفریقای جنوبی کشف شد دولت چین با قاطعیت خاطرنشان کرد که بر کووید -19 فائق آمده است. برای بیش از 20 ماه، سیاست به صفر رساندن کووید یا کووید صفر در آن کشور به وسیله اعمال کنترل های سخت گیرانه و قرنطینه های شدید حتی در صورت مشاهده کوچک ترین نشانه ای از شیوع کووید در ناحیه ای خاص دنبال شد و هزینه های زیادی را به همراه داشت.

با این وجود، همان گونه که وو زونیو اپیدمیولوژیست و رئیس مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های چین در آن موقع گفته بود این استراتژی از 200 میلیون عفونت و سه میلیون مرگ جلوگیری نموده است. این یک رکورد چشمگیر بود که به نظر می رسید زمینه را برای بازی های المپیک زمستانی پکن فراهم خواهد نمود بازی هایی که چین مصمم شده است طبق برنامه برگزار کند چیزی که نشان دهنده موفقیت آن کشور در کنترل همه گیری است.

دو ماه بعد، شرایط به طور چشمگیری متفاوت به نظر می رسد. با توجه به این که تنها چند روز به برگزاری بازی ها به جای مانده است به نظر می رسد مواردی از ابتلا به کووید در چین مشاهده شده اند. از تاریخ 9 دسامبر، بیش از 3000 مورد انتقال محلی در حدود 20 استان گزارش شده است. شیوع در شهر شیان با بیش از 2000 مورد ابتلا، بدترین شیوع چین از زمان همه گیری کرونا در ووهان بود جایی که پاندمی دنیای از آنجا آغاز شد. اگرچه اومیکرون هنوز در چین غالب نیست موارد ناشی از نوع بسیار قابل انتقال آن اکنون در حداقل 14 استان چین شناسایی شده است. این موارد با وجود قرنطینه هایی بوده که اخیرا 20 میلیون نفر را تحت تاثیر قرار داده است.

گفتنی است که شهر تیانجین سومین کلان شهر چین بیش از 300 مورد ابتلا به اومیکرون را گزارش نموده است که نگرانی هایی را در خصوص شیوع پنهان آن سویه در پکن که تنها 30 دقیقه با قطار سریع السیر از تیانجین فاصله دارد ایجاد نموده است. تا تاریخ 15 ژانویه، یک مورد اومیکرون در پکن شناسایی شد که یکی از ده ها مورد انتقال محلی بود.

در همین حال، شیوع دیگری از اومیکرون در هنگ کنگ دیده شده و بیش از 100 مورد ابتلا در یک روز در این هفته شناسایی شده اند. اگرچه مقامات کمیته سازماندهی المپیک اصرار دارند که پکن تحت کنترل است و یک قرنطینه تمام عیارغیر ضروری به نظر می رسد انتقال اومیکرون در تیانجین حتی پیش از ورود هزاران ورزشکار خارجی و عوامل پشتیبانی نماینده آنان به وضوح شرایط را متزلزل ساخته است. پس از شناسایی موارد ابتلا به اومیکرون در پکن، دولت فروش بلیت های المپیک را به عموم مردم متوقف کرد و این امر باعث ایجاد ابهامات تازه ای در خصوص بازی ها و ایجاد پرسش های گسترده در خصوص تداوم دوام و کارآمدی استراتژی کووید صفر شده است.

اکنون دولت چین با یک معضل فزاینده روبرو است. کشور های دیگر، از جمله استرالیا، نیوزلند و سنگاپور مدت هاست که از استراتژی کووید صفر فاصله گرفته اند و چین تنها پناهگاه این استراتژی محسوب می گردد. اگرچه توسعه سریع اومیکرون می تواند به سرعت استراتژی کووید صفر را ناپایدار سازد دولت چین سرسختانه به این استراتژی تکیه زده و بر اجرای آن پافشاری می نماید. به نظر می رسد این اصرار عمدتا به علت ترس چین از عواقب کنار گذاشتن آن استراتژی است. مشکل دیگر آن است که دولت چین ترس عمیقی در خصوص کووید -19 را در میان مردم آن کشور ایجاد نموده است. بسیاری از چینی ها متقاعد شده اند که حتی یک عقب نشینی کوچک از این سیاست منجر به عفونت و بستری شدن صد ها میلیون نفر در بیمارستان ها خواهد شد.

خطرات از این هم بیشتر است، زیرا چین استراتژی کووید صفر را به رقابت ایدئولوژیک خود با ایالات متحده و غرب پیوند زده است. در نتیجه، اگر پکن اجرای استراتژی کووید صفر را کنار بگذارد و به سویه تازه کرونا اجازه دهد راستا خود را طی کند چنین تصمیمی به منزله اعتراف به این مسئله است که نظام سیاسی چین در حفاظت از سلامت مردم بهتر از لیبرال دموکراسی های غربی عمل ننموده است. با این وجود، سیاست گذاران چینی ممکن است متوجه شوند که برای زنده نگه داشتن استراتژی کووید صفر چاره ای جز تحمیل یک قرنطینه شرم آور در پکن در طول بازی های المپیک ندارند.

صفر یعنی صفر

تقریبا از ابتدای زمان شیوع کرونا، چین تمام کوشش خود را بر تحقق هدف استراتژی کووید صفر معطوف نموده است. اجرای این استراتژی در مارس 2020 آغاز شد زمانی که کووید-19 در چین آغاز به عقب نشینی کرد و درعین حال افزایش آن در سایر نقاط دنیا آغاز شد. دولت چین در پی راهی برای حفظ دستاورد های به سختی به دست آمده خود بود. در هفته های اولیه همه گیری، قرنطینه طولانی مدت ووهان در مهار شیوع ویروس کرونا موثر بود. در همین حال، توسعه فناوری های آزمایش سریع انبوه این امکان را به چین داد تا به سرعت موارد تازه کووید-19 را حتی در کلان شهر ها به سرعت شناسایی کند. با این دو ابزار یعنی آزمایش سریع و قرنطینه مطلق، دولت تصمیم گرفت تا هرگونه شیوع محلی پراکنده را از بین ببرد.

رویکرد عدم تحمل موارد ابتلا نتایج قابل توجهی داشت. در ژوئن 2020، زمانی که یک مورد تازه ابتلا در پکن تایید شد دولت محلی به سرعت نقطه منشا شیوع را شناسایی کرد، محله های پرخطر را مسدود ساخت و آزمایش های انبوه برای ده میلیون نفر را آغاز کرد. در عرض یک ماه، تعداد موارد تازه روزانه به صفر بازگشت. آن چه در پکن رخ داد به زودی به دستورالعمل استاندارد کنترل کووید -19 در سراسر کشور تبدیل شد. بار ها تشخیص حتی یک مورد ابتلا به کووید منجر به قرنطینه محلات و در صورت لزوم کل شهر و انجام آزمایش های انبوه در چین شده است. ممکن است به نظر دن کیشوت وار و بیش از اندازه آرمان گرایانه به نظر برسد، اما رهبری چین مصمم است اطمینان حاصل کند که صفر به معنای صفر است.

در حال حاضر، آمار رسمی کل مرگ و میر مرتبط با کووید-19 در چین کمتر از 5000 نفر است در حالی که در بیش تر موارد همه گیری از جمله در ایالات متحده هر دو یا سه روز اندازه مبتلایان از این تعداد فراتر رفته است. در همین حال، سطح بسیار پایین عفونت به چین اجازه داد تا بهبود اقتصادی خود را آغاز کند در حالی که بقیه دنیا در میانه امواج متوالی سرایت گرفتار مانده بودند. چین به عنوان بزرگترین صادرنماینده تجهیزات حفاظت فردی و واکسن های کووید-19 در دنیا از تخصص خود در مبارزه با بیماری کرونا برای توسعه نفوذ دنیای خود و کسب دستاورد های تجاری بهره برده است. مقامات چینی که دائما از شکست ایالات متحده و بسیاری دیگر از لیبرال دموکراسی ها در کنترل این بیماری همه گیر صحبت می کردند موفقیت خود را به عنوان منبعی برای غرور ملی مطرح می کردند و حمایت عمومی گسترده از دولت، حداقل در حوزه سلامت عمومی را ایجاد نموده بودند. با این وجود، آسیب های اقتصادی و اجتماعی بزرگی که استراتژی کووید صفر بر چین تحمیل نموده بسیار کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

دولت هزینه های اقتصادی سیاست های خود را روشن نساخته است. با این وجود، شواهد محلی نشانه هایی از مبالغ سرسام آور را ارائه می دهند: به عنوان مثال، به منظور از بین بردن شیوع کمتر از چند صد مورد در گوانجو در جنوب چین در طول ماه های مه و ژوئن 2021 میلادی گزارش شده بود که دولت محلی تقریبا یک میلیارد دلار برای آزمایش 32 میلیون نفر هزینه نموده است. از آنجایی که قرنطینه ها اغلب کل شهرداری ها را درگیر نموده است مشاغل محلی در بخش های مختلف کشور مجبور شده اند برای مدت زمان طولانی به طور ناگهانی تعطیل شوند.

در ژنگژو، مرکز استان هنان در شرق چین، بیش از 40 درصد از مغازه های محلی با نمای رو به خیابان طی یک شیوع 26 روزه در آگوست گذشته تعطیل شدند. در 11 ماهه نخست سال 2021 میلادی، 4.37 میلیون کسب و کار کوچک در چین تعطیل شده اند در حالی که تنها 1.32 میلیون کسب و کار تازه ثبت شده و 6.1 میلیون کسب و کار کوچک تازه در سال 2020 افتتاح شده بودند.

جدا افتادن خانواده ها از یکدیگر به علت محدودیت های شدید سفر، عدم دسترسی به مراقبت های بهداشتی و اختلال در زنجیره تامین محلی در رویلی یک شهر مرزی در جنوب غربی چین باعث ایجاد قرنطینه های مکرر شد قرنطینه هایی که به قدری اختلال ایجاد کردند که معاون سابق شهردار آن منطقه از خسارت های مادی و عاطفی جدی و انباشته شدن خشم در میان مردم محلی سخن گفته بود. طی یک دوره شیوع بیماری در آن شهر در آگوست 2021 میلادی، زمانی که مقامات نتوانستند طبق برنامه ریزی اولیه پس از دو هفته قرنطینه را لغو نمایند بعضی از ساکنان ناامید یک گروه وی چت راه اندازی کردند و خواهان تظاهرات علیه این سیاست شدند. سانسور اعمال شده از سوی رسانه های دولتی چین تضمین نماینده آن بوده که هر گونه شکایت یا انتقاد از استراتژی کووید صفر به ندرت شنیده گردد یا به سرعت ساکت گردد. در پرونده وی چت در رویلی، مقامات امنیت عمومی به سرعت گروه را از بین بردند و به یازده نفر از افراد درگیر در آن هشدار دادند.

برای برنامه ریزان چینی، یکی از اهداف اولیه استراتژی کووید صفر ظاهرا خرید زمان برای عرضه انبوه واکسن بود. طبق این طرح، کل جمعیت واکسینه می شوند در حالی که موارد ابتلا کم خواهد بود یا وجود نخواهد داشت. بنابراین، این منظره به کشور اجازه می دهد تا به ایمنی گله ای دست یابد آن هم بدون پیامد های مخرب برای سلامت عمومی که قرار گرفتن در معرض گسترده تر با ویروس ممکن است ایجاد کند. در ابتدا، به نظر می رسید که این طرح کارساز بوده است: کارزار واکسیناسیون چین با استفاده از واکسن های داخلی به سرعت پیش رفت در حالی که دولت در کوشش بود تا همه موارد همه گیری محلی را متوقف کند. در نوامبر 2020، ژونگ نانشان رئیس سابق انجمن پزشکی چین و چهره عمومی کارزار آن کشور علیه کووید-19 ادعا کرد که واکسن های چینی از نظر اثربخشی به خوبی واکسن فایزر هستند.

بهار سال بعد، رئیس تجارت واکسن سینوفارم خاطرنشان کرد که چین در فراوری واکسن کووید-19 در دنیا پیشتاز است. در اوایل ژانویه امسال، ژونگ خاطرنشان کرد که 83 درصد از جمعیت چین دو دوز واکسن چینی را دریافت نموده اند. او گفت:از لحاظ نظری چین به مصونیت گله ای دست یافته است.

اما ایمنی گله ای در برابر کووید-19 بدون واکسن موثر قابل دستیابی نیست و واکسن های چینی بسیار کمتر از واکسن های ساخته شده از آر اِن ای مورد استفاده در اروپا و ایالات متحده موثر بوده اند. به علت اندازه کارایی پایین واکسن های چینی به ویژه در برابر اومیکرون بیشتر مردم چین هنوز فاقد آنتی بادی های خنثی نماینده لازم برای جلوگیری از ابتلا به آن هستند. در واقع، عدم اعتماد دولت چین به واکسن هایش ممکن است شرح دهنده این موضوع باشد که چرا به طور فعال استفاده از واکسن را در میان جمعیت مسن ترویج ننموده است و چرا به تمرکز استراتژیک خود بر روی استراتژی کووید صفر به جای واکسیناسیون ادامه می دهد.

علاوه بر این، به نظر می رسد عدم عرضه واکسن های mRNA عمدتا ناشی از تصمیمی سیاسی در چین بوده است: پکن ترجیح داده است پیش از آن که اجازه استفاده از واکسن های mRNA خارجی را بدهد نمونه مشابه آن را در داخل فراوری کند. (واکسن mRNA چین در ماه نوامبر وارد فاز سوم آزمایش بالینی شد و انتظار می رود تا اواخر زمستان امسال مورد تایید رسمی قرار گیرد). کوشش بی اثر واکسیناسیون در ترکیب با استراتژی کووید صفر نتیجه متناقض داشته که آسیب پذیر کردن جمعیت چین در برابر کووید-19 تقریبا از بیش از هر جمعیت دیگری در سیاره زمین بوده است.

برای مثال، یک تخمین تقریبی از داده های بالینی نشان می دهد که تنها بخش کوچکی (اندکی بیش از یک درصد) از جمعیت چین به وسیله یک عفونت و ابتلای قبلی به ویروس کرونا ایمنی طبیعی به دست آورده اند. در مقابل، در هند تا جولای 2021 میلادی مدت زمانی پیش از آغاز موج اومیکرون تخمین زده شده بود که 67 درصد از جمعیت در معرض ویروس قرار گرفته و حامل آنتی بادی بودند.

وجود این جمعیت بزرگ بکر در چین بدان معناست است که سویه اومیکرون می تواند به طور بالقوه تکثیر شده و بدون مانع توسعه یابد. اگر چین ذهنیت کووید صفر را کنار نگذارد ممکن است مجبور گردد تا زمانی که ویروس به طور کامل ناپدید گردد با سونامی اومیکرون با ابعاد تقریبا غیرقابل تصور روبرو گردد و کنترل های اجتماعی شدیدتری را اتخاذ کند. این در حالی است که در دیگر نقاط دنیا به علت آن که بیشتر افراد جامعه به وسیله ابتلا به کووید یا واکسیناسیون مصونیت پیدا نموده اند ویروس در روندی عادی کاهش می یابد.

راه حلی برای مشکل چین در خصوص استراتژی کووید صفر

آیا راهی برای خروج از معمای کووید -19 در چین وجود دارد؟ در اواخر ماه آگوست گذشته، ژنگ گوانگ مشاور ارشد بهداشتی دولت چین گفته بود که استراتژی کووید صفر پس از توقف سود رسانی در عرصه حفظ ثبات اجتماعی و توسعه اقتصادی دیگر ضروری نخواهد بود. با این وجود، نشانه ای از تغییر در سیاست چین دیده نمی گردد. در عوض، به نظر می رسد که احتمالا باید منتظر بمانیم تا اومیکرون به طور گسترده در سراسر چین توسعه یابد و سیستم را وادار به درهم شکستن سازد حتی در بحبوحه آن شرایط نیز احتمالا خط مشی دولت چین اتخاذ مجموعه ای از قرنطینه های سرکوب گرانه خواهد بود.

رویکرد به مراتب بهتر آن است که مقامات چینی از قلمداد کردن کووید-19 به عنوان یک تهدید وجودی که تنها با تدابیر شدید امنیتی قابل مقابله است دست بردارند. راه حل مناسب آن است که دولت چین قرص های ضد ویروسی را به طور گسترده در دسترس شهروندان قرار داده و از واکسن های آر اِن اِی برای تزریق دوز تقویت نماینده برای افرادی که نقص سیستم ایمنی هستند یا افراد بالای 65 سال استفاده کند. هم چنین، بهتر است چین از تجارب کشور های دیگر استفاده نمایند و دست از تحقیر سایر کشور ها در زمینه مقابله با کووید و سویه های مختلف آن بردارد. در نهایت، تصمیم با رهبران سیاسی و نه مقامات بهداشت عمومی چین که متوجه شوند استراتژی کووید صفر ناکارآمد است و احتیاج به تغییر دارد.

منبع: فارین افرز

ترجمه: وبلاگ خرید اینترنتی